14 Mayıs 2010 Cuma

Divan Şiir'inde Tasavvuftan izler...

Canıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr  

Öyle mest oldum ki gayrin merhabasını bilmedim (Ahmet Paşa)


Divan Edebiyatında en çok kullanılan ifadelerden biri de beyitte de geçen ezel kelimesidir. Öncelikle beyiti şerh etmeye çalışalım. İlk mısrada şair yârinin ezelde kendisine merhaba dediğini , sunduğunu dile getirmektedir. Ezel, bezm-i elest, elest meclisi gibi ifadelerle Divan Edebiyatın kullanılan bu terimler Allah (C.C)'nun tüm ruhları toplayıp Elest-ü bi rabbiküm yani Ben sizin Rabbiniz değil miyim ve ruhların da Kalû Belâ dediği zamana işaret etmektedir.Arapçada Belâ olumsuz sorulara olumlu verilen bi yanıttır.( Yani kesin bir şey olduğu halde sorulan soru nitekim bir babanın çocuğuna ben baban değil miyim demesi gibi.) İşte şair de ezelde Allah'ın aşkıyla mest olduktan sonra başka kimsenin ne bir merhabasını alabilmiş ( Merhaba burada bir çok anlama gelmektedir. ) O aşk ile yanıp tutuşmuştur. İlahî aşkı en güzel anlatan beyitlerden biri olduğunu anlamak pek de güç olmasa gerek. Anlatılmayan sadece yaşanan bir duygudur zaten aşk . Kendimizce şerh etmeye çalıştığımız bu derin beyit için eksiklerimiz olduğu muhakkaktır. Vesselam...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder